Η αλήθεια είναι το Pro πέρασε δύσκολες στιγμές στην τρέχουσα γενιά. Μάλιστα, αυτές οι στιγμές ήταν ακόμα πιο επώδυνες, διότι στην αμέσως προηγούμενη ήταν ο αδιαμφισβήτητος βασιλιάς των football simulators. Τα τελευταία 2-3 χρόνια έγιναν σαφείς προσπάθειες για αναβάθμιση του παιχνιδιού, ιδιαίτερα μέσα στις 4 γραμμές του γηπέδου. Παρόλα αυτά, ήταν ευδιάκριτο ότι συζητάμε για διορθωτικές κινήσεις, το ξεπέταγμα θα συνέβαινε μόνο με διαρθρωτικές ενέργειες. Για την ακρίβεια, χρειαζόταν πιθανότατα μόνο μία, η αλλαγή μηχανής.

Είναι λοιπόν η νέα FOX engine ικανή για μεταστροφή του κλίματος; Ναι, χωρίς δεύτερη κουβέντα. Ότι είχαμε διαπιστώσει στο preview του PES 2014, μας προσφέρθηκε εδώ απλόχερα μέσω των διάφορων modes. Δεν νομίζω ότι πρέπει να σας κουράσω περισσότερο με περιττούς προλόγους, έχουμε πολλά να πούμε και άκρως ποδοσφαιρικά.

Οι ομάδες βγαίνουν στον αγωνιστικό χώρο για το καθιερωμένο ζέσταμα

Θα μου επιτρέψετε σε αυτό εδώ το review, να επικεντρωθώ στα τεκταινόμενα εντός του αγωνιστικού χώρου. Δεν είναι μόνο ότι το θεωρώ πιο σημαντικό από όλα τα υπόλοιπα στοιχεία, είναι και η χαρά μου που δεν κρύβεται (θέλει ο Μάκης να κρυφτεί...), για την πλήρη επαναφορά της γνωστής Pro αίσθησης μετά από αρκετά χρόνια.

 Παρόλα αυτά, πριν ξεκινήσουμε την αμιγώς ποδοσφαιρική κουβέντα, ας ολοκληρώσουμε με κάποια διαδικαστικά ζητήματα που πιθανώς σας ενδιαφέρουν. Τα modes, καταρχάς, είναι αυτά που ήταν, συν την επιστροφή των πρωταθλημάτων στις Διοργανώσεις, μετά την περσινή αψυχολόγητη ενέργεια της Konami να τα αφαιρέσει.

Επίσης, έχει προστεθεί και το Champions League Ασίας... Ναι, ξέρω, δεν καίγεστε και ιδιαίτερα, και αδυνατώ να σας αδικήσω. Τροποποιήσεις έχουν γίνει και στο αγαπημένο Master League, όπου μπορείτε να αλλάξετε σύλλογο, αλλά και να προσληφθείτε από ομοσπονδία για την εθνική ομάδα της χώρας. Εδώ, το PES δίνει ένα tip: όσο πιο low profile εθνικότητα δηλώσετε, τόσο πιο εύκολα θα σας πλησιάσει η εθνική ομάδα της πατρίδας σας, αυτή δηλαδή που μάλλον προτιμάτε να προπονήσετε, αν και κάτι τέτοιο ίσως να μην είναι και αναγκαίο. Κατά τα άλλα, τα γνωστά: Champions League (το «κανονικό»), Europa League, Copa Libertadores, κύπελα, φιλικά, ενώ όσο για το online θα μιλήσουμε ξεχωριστά παρακάτω.  

Είναι λοιπόν η νέα FOX engine ικανή για μεταστροφή του κλίματος; Ναι, χωρίς δεύτερη κουβέντα.

Συνεχίζουμε με εξωαγωνιστικά ζητήματα. Η ελληνική μετάφραση στα μενού παρουσιάζει και πάλι αρκετά προβλήματα και καθίσταται προφανές ότι πρέπει να ασχοληθούν με αυτή άνθρωποι που γνωρίζουν το αντικείμενο, μπαλαδόφατσες πως το λένε. Η περιγραφή δε, έχει μεν καλύτερο ρυθμό, αλλά δεν λείπουν ατάκες ξεσηκωμένες από το αγγλικό σπικάζ, οι οποίες αποτελούν ξένο σώμα για τη γλώσσα μας κι αυτά που έχουμε συνηθίσει στους κανονικούς αγώνες. Ευτυχώς, τούτη τη φορά, τα αγγλικά συμπεριλαμβάνονται στις διαθέσιμες γλώσσες...

Το ποδόσφαιρο παίζεται με δύο μπάλες, άρα η μία είναι περιττή

Το ματς αρχίζει λοιπόν. Από τα πρώτα λεπτά, καθίσταται εμφανές ότι βλέπουμε ένα άλλο παιχνίδι. Και δεν εννοώ τα γραφικά, τα οποία είναι μεν σχετικά βελτιώμενα, αλλά φαίνεται ότι η FOX engine ασφυκτιά μέσα στα στενά πλαίσια της τρέχουσας γενιάς και περιμένει την επόμενη για να απελευθερωθεί και να πετάξει (είναι κι αυτά τα αφόρητα σε μάκρος loading times...). Αυτή είναι μια διαπίστωση που έκανε και ο Μιχάλης Τέγος παρακολουθώντας έναν αγώνα μου πριν το podcast του GTA V, η μοναδική που μπορεί να κάνει και να αξιολογηθεί σοβαρά όταν μιλάμε για ποδοσφαιρικό videogame (άσχετε!).

Επίσης, πέρα από τους διάσημους ποδοσφαιριστές, ο σχεδιασμός των υπολοίπων είναι αρκετά generic, δείτε για παράδειγμα την Εθνική Ελλάδας. Παρόλα αυτά, στο θέμα της κίνησης των παικτών και των animations, παράπονα πλέον δεν υπάρχουν. Ιδιαίτερα τα τάκλιν είναι υπέροχα, αλλά προς Θεού μην το παρακάνετε για να τα θαυμάσετε, διότι οι διαιτητές θυμίζουν την φιλόλογο στο σχολείο: κίτρινη κάρτα στην καλύτερη, αποβολή όταν έχουν ξυπνήσει στραβά (με απουσία), και δεν μιλάμε μόνο για καταστάσεις προφανούς ευκαιρίας για γκολ.

Το παιχνίδι δε, είναι σαφώς πιο αργό, πιο ποδοσφαιρικό. Το build up στο κέντρο του γηπέδου είναι πιο ομαλό, οι πάσες δεν είναι τηλεκατευθυνόμενες και δεν διέπονται από το πινγκ-πονγκ effect, σαφής δηλαδή η πρόοδος του ρεαλισμού. Θέλει προσοχή και υπομονή για μια καλή φάση, και μόνο κάποιες μακρινές μπαλιές που συλλαμβάνουν την αντίπαλη άμυνα σε γλάρωμα, θυμίζουν το PES 2013 και κάποιες προηγούμενες εκδόσεις. Το παιχνίδι από τα άκρα και ορισμένες καλοζυγισμένες σέντρες προσφέρουν μια λύση για αποσυμφόρηση, αλλά και πάλι υπάρχει μια αξιοζήλευτη ισορροπία στη δημιουργία επικίνδυνων καταστάσεων.

Πράγματι, στο κέντρο του γηπέδου έχει φίδια. Η αλλαγή κατοχής της μπάλας συμβαίνει συχνά, αποτυχημένες πάσες, κακός έλεγχος της μπάλας. Ευτυχώς, δεν πρόκειται για ΑΙ του single player στο FIFA, όπου οι αντίπαλοι όταν παίρνουν κατοχή, την ξαναδίνουν 10 λεπτά αργότερα με την Brandon FC να θυμίζει Μπάρτσα. Αντίθετα, κάνουν κι αυτοί λάθη, και σε πιο υψηλά επίπεδα δυσκολίας, με το PES 2014 να έχει βρει άλλον επιτυχημένο τρόπο για να γίνεται πιο ζόρικο, π.χ. σκοράρουν πιο εύκολα σε τετ-α-τετ. Για την ακρίβεια, έχει επιστρέψει για τα καλά εκείνη η μαγική αίσθηση ότι για τα λάθη αλλά και για τις επιτυχίες σου, είσαι υπεύθυνος εσύ, ο παίκτης, έστω κι αν κάποιες φορές πρόκειται τελικά για ψευδαίσθηση αφού μιλάμε για videogame.

Το παιχνίδι είναι σαφώς πιο αργό, πιο ποδοσφαιρικό. Το build up στο κέντρο του γηπέδου είναι πιο ομαλό, 
σαφής δηλαδή η πρόοδος του ρεαλισμού.

Όσο για το χαρακτηριστικό Heart, αυτό δηλαδή που δίνει φτερά στα πόδια της γηπεδούχου ομάδας και των παικτών της, είμαι ακόμα σε δίλημμα. Καταρχάς, είναι σίγουρο ότι δίνει πόντους στην ατμόσφαιρα. Ο κόσμος ξεσηκώνεται όταν βλέπει κάτι καλό για την ομάδα που υποστηρίζει και με έναν μυστήριο τρόπο αυτό μεταφέρεται και σε σένα που την ελέγχεις. Οι παίκτες τώρα, ορισμένες φορές μοιάζει να βγάζουν περισσότερη ενέργεια και να κινούνται με μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση. Κάποιες άλλες φορές, όχι και τόσο, μιλώντας πάντα για τη δύναμη της έδρας. Ίσως όλο αυτό να σχετίζεται και με τα γνωστά μας βελάκια για την κατάσταση του παίκτη. Μπορεί δηλαδή να είναι ο επίσημος τρόπος για να εισαχθεί ο παράγοντας ψυχολογία στο παιχνίδι. Όπως και να ‘χει, το χαρακτηριστικό χρήζει μελέτης και να γίνει κάπως πιο σαφές και ευδιάκριτο. 

Μπατίστα και γκολ. Θαυμάστε σουτ και σώμα

Για να μην χάνετε λοιπόν εύκολα την μπάλα, υιοθετήστε ένα στυλ παιχνιδιού που θα συμπεριλάβει απαραίτητα το κοντινό κοντρόλ, ώστε να παγώνετε το ρυθμό, να βρίσκετε λίγο χώρο και να οργανώνεστε. Έτσι, θα πασάρετε πιο άνετα, θα περνάτε αντιπάλους με απλές ντρίπλες αλλά και θα ελέγχετε με μεγαλύτερη ακρίβεια την μπάλα, ακόμα κι όταν την υποδέχεστε ύστερα από μεταβίβαση. Το παιχνίδι σας δίνει όλα τα εχέγγυα για να την προστατέψετε και να μην την χαρίσετε, αρκεί να αποβάλετε το μικρόβιο του run and gun game. Ανάλογα με τις αναθέσεις των κουμπιών και το format, αυτό μπορεί να συμβεί με κάποιο πλευρικό πλήκτρο και τη βοήθεια του δεξιού μοχλού για πιο περίτεχνες ενέργειες. To μόνο παράπονο εδώ είναι όταν ο παίκτης κατεβάζει την μπάλα από ψηλά, π.χ. στήθος. Πράγματι, αυτή η διαδικασία είναι αρκετά αργή και μέχρι να ολοκληρωθεί, ο αμυνόμενος έχει σημαντικό πλεονέκτημα.

Βελτιωμένο είναι και το σουτ. Η μπάλα διαγράφει πειστική πορεία, και το αν θα συναντήσει δίχτυα ή όχι, έχει να κάνει με τη θέση, το timing, την ενδεχόμενη πίεση που ασκείται πάνω σας και τη δύναμη, ιδιαίτερα αν πρόκειται για προσπάθεια από μακριά. Ναι, τα σουτ εκτός περιοχής θέλουν μεγαλύτερη προσπάθεια για να μετατραπούν σε γκολ, γιατί όχι και τον κατάλληλο ποδοσφαιριστή που έχει μια τέτοια ικανότητα στη φαρέτρα του. Ακόμα και τα τεχνικά σουτ ή πλασέ, απαιτούν έναν συγχρονισμό, δεν αποτελούν πάντα τη λύση της εξίσωσης. Παρεμπιπτόντως πιο ρεαλιστικές φαίνονται και οι κεφαλιές.

Πάμε λίγο στην άμυνα. Μπορεί κάποιοι να την βαριούνται, αλλά οδηγεί στην πάντα πολύτιμη αντεπίθεση, τον πιο αξιόπιστο, έστω και περιορισμένο όπως προαναφέραμε, τρόπο (μέσω σκαφτής ή κάθετης μπαλιάς) για την επίτευξη τέρματος. Ο λόγος γι’ αυτό είναι διότι πλέον υπάρχει και το τζαρτζάρισμα με τον δεξιό μοχλό. Μπορεί λοιπόν ο Cristiano Ronaldo να είναι ο Μπιπ Μπιπ, αλλά το Κογιότ όταν πλησιάσει έχει τη δυνατότητα να πιέσει και να σπρώξει με δύναμη και αποτελεσματικότητα. Έτσι, και το σουτ θα είναι αδύναμο, αλλά και είναι εξαιρετικά αμφίβολο αν θα γίνει. Κατά τα άλλα υπάρχουν οι γνωστοί μηχανισμοί περιορισμού του χώρου του επιτιθέμενου, η βοήθεια από συμπαίκτες σας και οι παρεμβάσεις, μόνο που στο PES 2014 τα πράγματα είναι ακόμα πιο ευνοϊκά γι’ αυτόν που δεν έχει την μπάλα (και θέλει να την πάρει).

Πάμε λίγο στην άμυνα. Μπορεί κάποιοι να την βαριούνται, αλλά οδηγεί στην πάντα πολύτιμη αντεπίθεση.

Προβλήματα; Οι τερματοφύλακες έχουν θέμα. Ειλικρινά, θεωρώ ότι το να κάνουν λάθη είναι μέσα στο παιχνίδι, ίσα-ίσα που το θέαμα γίνεται πιο ρεαλιστικό. Απλώς, εδώ δεν είναι ότι κάνουν μια έξοδο και δεν βρίσκουν μπάλα. Αντίθετα, υπάρχει μια γενικότερη ατολμία και αργοπορία όταν πρέπει να βγουν εκτός εστίας, ακόμα και σε φάσεις που είναι ξεκάθαρα δικές τους. Το να δεχτούν ένα γκολ από σουτ στην κλειστή γωνία ή να αποκρούσουν ασταθώς, ακόμα και κάτω από τα πόδια να το φάνε βρε αδερφέ, έχει μια λογική. Το να βρίσκονται σε έναν δικό τους κόσμο, ευτυχώς όχι πάντα, είναι ασυγχώρητο. Επίσης, σε κάτι που είναι τεχνικό, υπάρχουν και κάποια λαγκαρίσματα (στιγμιαία παγώματα) εντός περιοχής, συνήθως όταν υπάρχει πολυκοσμία. Έχω πατήσει Χ. ΕΧΩ ΠΑΤΗΣΕΙ Χ, ΔΩΣΕ ΤΗΝ ΜΠΑΛΑ ΣΟΥ ΛΕΩ!

Φρανκ ντε Μπουρ για τον Ρόναλντ ντε Μπέερ

Λοιπόν, παράδοξο για μένα, αλλά έχω φάει κόλλημα με το online, και πιθανώς τώρα καταλαβαίνω τον Μπόμπολα με τα Seasons του FIFA 14. Προφανώς, δεν μιλάω για απλά φιλικά ματς σε λόμπι, ούτε για το Master League Online (το οποίο έρχεται παρεμπιπτόντως με 4 είδη πρωταθλημάτων για να προσελκύσει διαφορετικούς τύπους παικτών), αλλά για τα Ranked ματσάκια ένας εναντίον ενός. Μην ξεχνάτε ότι το 11 εναντίον 11 θα προστεθεί με νέο update στο μέλλον.

Πάντα, ο αγώνας απέναντι σε άνθρωπο, είτε διαδικτυακά είτε τοπικά, έχει άλλη χάρη. Βέβαια, η φυσιογνωμία του gameplay δεν διαφέρει ιδιαίτερα, κάτι που στην ουσία επιβραβεύει την developer PES Productions για το AI του single player. Παρόλα αυτά, να παίρνεις πόντους και να ανεβαίνεις στην κατάταξη (ταβάνι οι χίλιοι πόντοι), ή αντίστροφα να χάνεις και να κατρακυλάς, είναι μια διαδικασία για την οποία πρέπει να επισκεφτώ ειδικό για απεξάρτηση. Η αλήθεια είναι ότι και πέρσι είχα ψηθεί αλλά φέτος, λόγω και του καλύτερου gameplay, είμαι σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης (είμαι σε μια φάση τραγικηηηηηηή).

Τα Ranked ματσάκια ένας εναντίον ενός στο online, είναι κόλλημα, πρέπει να επισκεφτώ 
ειδικό για απεξάρτηση

Και η αλήθεια είναι πως το παιχνίδι ευνοεί με τους μηχανισμούς του την ενασχόλησή σας, ενώ θα ξαναπώ ότι το επίπεδο των παικτών είναι σχεδόν άψογο. Δηλαδή, ελάχιστες ηθελημένες αποσυνδέσεις και λίγα trolls (βέβαια, αν βρω αυτόν τον Ιταλό που με κέρδιζε 3-0, έκανε pause για αλλαγές στο 85 με τέτοιο σκορ και nutmegs στο κέντρο, θα σοκαριστεί μέχρι και ο Trevor του GTA V από την εικόνα). Τεχνικά, το lag παρουσιάζεται σχετικά αυξημένο σε σχέση με πέρσι, ενώ και το matchmaking λίγο πιο ζόρικο, αλλά δεν ενοχλούν ιδιαίτερα και σίγουρα μιλάμε για ένα patch δουλειά, το οποίο μας το έχουν υποσχεθεί άλλωστε.

Οι ομάδες εδώ είναι διαχωρισμένες σε classes. Επίσης, υπάρχει από συν-πλην 50 έως και κανένας περιορισμός στο ranking του παίκτη που θα αντιμετωπίσετε, ενώ μπορείτε να επιλέξετε να παίζετε με άτομα που έχουν ίδιες ή παρόμοιες ρυθμίσεις με εσάς, π.χ. manual πάσες και τα ρέστα. Αυτό οδηγεί σε μια απίστευτα ομαλή ένταξη του gamer στο «σπορ». Παρεμπιπτόντως, είτε σε single είτε σε multi, ο χειροκίνητος έλεγχος σε οποιαδήποτε μορφή προσφέρεται (σουτ, κάθετες πάσες, κτλ), οδηγεί το παιχνίδι σας σε άλλα επίπεδα, αρκεί βέβαια να εξασκηθείτε καλά πρώτα. Ο κόπος, πάντως, ανταμείβεται.

Με άλλα λόγια, βρίσκεται στη διακριτική σας ευχέρεια να παίζετε ματς με ανθρώπους κοντά στο επίπεδό σας και με ομάδες που δεν διαφέρουν σχεδόν καθόλου μεταξύ τους. Προφανώς, αν βάλετε αρκετούς περιορισμούς, θα υπάρξει μια λογική καθυστέρηση να βρείτε αντίπαλο, αλλά τουλάχιστον οι πιθανότητες για διασυρμούς από παλιές καραβάνες μειώνονται αισθητά. Τέλος, προσωπικά αποσυνδέθηκα μόνο 2 φορές, κι εννοώ μη ηθελημένα.

 Μέσα στο γήπεδο βρέχει και από ότι με πληροφορούν βρέχει και έξω

Για το τέλος, θα πιάσουμε λίγο φιλοσοφικά ζητήματα. Θεωρώ λοιπόν ανούσιες τις κουβέντες περί καλύτερου και χειρότερου football sim, ποιος είναι ο βασιλέας του είδους και ποιος ο υπόδουλος, ακόμα και την περίφημη αιώνια συζήτηση περί επίσημων αδειών που λείπουν. Στο πρώτο κομμάτι, δημοκρατία έχουμε, ο καθένας επιλέγει πλέον αυτό που του ταιριάζει και του αρέσει περισσότερο.

Το Pro διαθέτει πλέον εξαιρετικά γερές ποδοσφαιρικές βάσεις και έχει αλλάξει τροπάριο. Δεν είναι arcade, δεν γνωρίζω αν πλέον θεωρείται ρεαλιστικό, πάντως είναι απόλυτα πειστικό σε αυτό που θέλει να προσφέρει. Στο δεύτερο κομμάτι, κάποιος πληρώνει περισσότερα, τι να κάνουμε τώρα, αυτή είναι ζωή και το αποδέχομαστε (αν φυσικά θέλουμε).

Για παράδειγμα, αυτό το Νορθ Λόντον και τα Ανατολικά Βοσκοτόπια Ευρυτανίας (copyright) ή η απουσία πολλών σταδίων, μου κάθονται στο στομάχι, αλλά είναι απείρως ενοχλητικότερη η απουσία βροχής, πιθανώς λόγω των ασφυκτικών deadlines για την καθιερωμένη χρονικά κυκλοφορία του παιχνιδιού. Τα πραγματικά μειονεκτήματα του PES 2014 μπορεί να τα εντοπίσει κάποιος σε μικρές βελτιώσεις που απαιτούνται στο gameplay και αναλύθηκαν παραπάνω, καθώς και στο γεγονός ότι η FOX Engine φωνάζει ότι θέλει next-gen για να απογειωθεί ο τίτλος και να δούμε πράματα και θάματα.

 Το Pro διαθέτει πλέον εξαιρετικά γερές ποδοσφαιρικές βάσεις και έχει 
αλλάξει τροπάριο. Δεν είναι arcade, δεν γνωρίζω αν πλέον θεωρείται ρεαλιστικό, πάντως είναι 
απόλυτα πειστικό σε αυτό που θέλει να προσφέρει.

Και η αλήθεια είναι πως αν υπάρχει ένα είδος παιχνιδιών που δείχνει στάσιμο τα τελευταία χρόνια και επιζητά τη νέα γενιά για ν’ ανανεωθεί πραγματικά και να προσφέρει νέα πράγματα, τότε είναι τα sports simulators. Πράγματι, το PES 2014 σε τεχνικό επίπεδο και σε κάποιες λεπτομέρειες, τα είπαμε όλα παραπάνω, χωλαίνει αρκετά. Βέβαια, αν του έβαζα 8, θα μου λέγατε ότι στο PES 2013 που έχει εμφανώς χειρότερο gameplay του έβαλες 9. Κάπως έτσι, ανακύπτει ένα ακόμα ζήτημα για τις βαθμολογίες, αν δηλαδή είναι σκόπιμο να συγκρίνουμε νέες με παλιότερες εκδόσεις μέσω αυτών ή πρόκειται για αποτύπωση της στιγμής άρα κάθε σύγκριση αποδεικνύεται άτοπη και άνευ λόγου. Σε κάθε περίπτωση, το PES 2014 δείχνει να βρίσκεται στα μπετά σε κάποια ζητήματα λόγω νέας μηχανής, όμως οι αυθεντικές ποδοσφαιρικές στιγμές ξεπληρώνουν και με το παραπάνω. Πάντως του χρόνου, τέτοια επιείκεια δεν θα δείξω...

Όπως και να ‘χει, στην παρούσα φάση κρατάμε ότι το Pro που μεγάλωσε γενιές στα ποδοσφαιρικά του γόνατα, επέστρεψε. Όχι στο θρόνο του, εξάλλου είπαμε ότι αυτά είναι κατάλοιπα περασμένων ετών. Εδώ και καιρό, είναι και το FIFA πολύ δυνατό, στοιχείο που μόνο ως ευχάριστο εκλαμβάνεται. Είναι αυτό που λένε «ο προπονητής έχει όλους τους παίκτες στη διάθεσή του και τον έχει πιάσει ευχάριστος πονοκέφαλος για τον καταρτισμό της ενδεκάδας». Άκου ευχάριστος ο πονοκέφαλος...